18 juli 2014,
Vandaag hebben we de Highway 50 gereden, ook wel de Loneliest Highway van Amerika genaamd, deze route heeft deze naam te danken aan een journalist (die het een lange eenzame weg vond, later meer).
Op papier was vandaag een van de langste rijdag, we hebben vandaag namelijk geheel Nevada doorkruist.
Loneliest Highway ( HWY 50 )
Nadat we onze spullen hadden gepakt zijn we richting Carson City gereden om hier bij het Nevada State Railroad Museum onze speciale “I survived the Loneliest Highway 50” stempelboekje op te halen. Waarom? Nou tijdens de route over de HWY 50 kan je in diverse dorpen stempels halen, haal je er 5 of meer? Dan krijg je van de Gouverneur van de staat Nevada een officieel certificaat dat je de HWY 50 hebt overleefd!
Kortom het was vandaag een spannende dag.
Het weer was vandaag in ieder geval goed, en na nog geen 20 minuten rijden, konden we in het eerste dorpje Dayton, bij de lokale Chamber of Commerce, in een achteraf hokje onze allereerste stempel halen! YES!
Nadat deze eerste stempel binnen was, vervolgden we de weg naar naar Fallon, ondanks dat deze weg in de jaren 50 zo lonely zou zijn vonden we het toch aardig bewoond. De volgende stempel konden we halen in Fallon, een typisch Amerikaans dorpje waar je begroet wordt door de autohandelaren en hun uitgestalde auto’s. Terwijl we het dorp inreden, keken we alleen nog maar naar 1 ding. Waar staat het bordje voor de Tourist information. Uiteindelijk na wat blokjes om, konden we onze stempelkaart stempelen in het Tourist information huis van Fallon, een schitterend pand uit de jaren 30! Hierna zijn we nog naar historic downtown van Fallon gereden maar, hier vond je een ouderwetse winkelstraat ( kleine panden en de auto’s scheef in geparkeerd voor de winkels), al gauw vervolgden we onze weg weer richting Ely.
Na Fallon te hebben achtergelaten wordt het eindelijk lonely, na het passeren van het Sand Mountain Recreational Area (een zeer geschikte plaats om met quads zandduinen te berijden), hiernaast zit er een militaire basis dichtbij en je zult dus geregeld straaljagers, helicopters of andere voertuigen zien. Ook toen wij er reden, deden ze net een schietoefening in de bergen.
50 Mijl buiten fallon ligt Middle gate Station. Dit is een oud Pony Express station geweest.
Pony Express Line
De Pony Express was het eerste snelle transportmiddel voor post en kleine goederen over het noord amerikaanse continent! De Pony Express werd verzorgd door ruiters die dwars door de woestijn van Station naar Station raceden op hun paarden.
De Pony Express werd opgericht in 1860 en was in 1861 al opgeheven omdat de telegram zijn intrede deed. Tot die tijd was het de snelste manier van het uitwisselen van berichten in Noord Amerika.
Tijden het rijden van de Loneliest highway zul je geregeld oude en vergane Pony Express Stations vinden.
Terug op de Loneliest Highway
De volgende stempel konden we halen in Austin, een oud mijndorp waar ze het nu vooral moeten hebben van de toeristen moeten hebben. Het lijkt alsof de tijd hier heeft stil gestaan. Onze stempel konden we halen naast het politiebureau in de county hall van Austin. Naast het county hall is een leuk restaurantje waar we een lekker hebben kunnen lunchen.
Onderweg naar Eureka, het volgende stempel dorp, rij je dwars door woestijn. Dit stuk was echt prachtig en verlaten. Mooi op dit gezien te hebben!
Dat je een stempel niet zomaar kunt krijgen bleek wel in Eureka, waar je de stempel moest halen in het mooiste gebouw van het dorp, het Opera House. Maar het opera huis ging al om 17:00 dicht. Wij kwamen om 1 voor 5 Eureka binnen rijden we hadden al het voorgevoel dat het gebouw al gesloten kon zijn. Toen we het gebouw hadden gevonden, auto midden op de weg geparkeerd, en zijn we naar de deur gerend. Helaas de deur was al op slot. Maar wat bleek, er was nog een vrouw aanwezig die haar tas net stond in te pakken en gelukkig zo vriendelijk was toch nog even de deur te openen. Aangezien ik stond te zwaaien met het stempel boekje, ging de deur open gaf ze ons de benodigde stempel. Ze wenste ons nog een goede reis en vroeg of we nog even in het gastenboek iets wilden schrijven (want zoveel nederlanders kwamen er nou ook niet langs!).
Na het behalen van deze belangrijke stempel, immers de 4e en aangezien we alleen nog in Ely onze benodigde 5e stempel konden halen, vervolgden we snel onze weg voor het laatste deel van de reis. Wederom is dit stuk van de HWY 50 zeer mooi en sta je continue versteld hoe verschillend het landschap hier kan zijn.
Tegen het einde van de dag bereikten we Ely, nadat we op de camping vriendelijk werden begroet door Nick (zijn ouders waren Nederlands) van de Ely Koa Camping en hier onze laatste benodigde stempel ontvingen besloten we nog een hapje te eten in Ely. Omdat er niet zo heel veel keuze was besloten we in het roemruchtige Hotel Nevada van Ely een lekkere steak te eten. Deze keuze was niet verkeerd. Het leek wel of de tijd hier had stil gestaan! En je zult je verbazen hoe druk het hier is.
De scene hierna op straat is typerend voor het verlaten Amerikaanse straatbeeld, Neon verlichting dat knippert, met op de achtergrond een verlaten motel. Het ooit bruisende mainstreet, is een verlaten straat met lege winkelpanden met enkel nog een groot Casino wat nog beschikt over oude knipperlichtjes.
Na deze lange en spannende dag! Maken we ons op voor morgen, we gaan via Great Basin National Park naar Salt Lake City